Elinde Yapıştırıcı Varken son anda Yakaladım
Elinde yapıştırıcı varken son anda yakaladım oğlumu, isterseniz baştan anlatayım hikayemi.
Her şey oğlumu elinde yapıştırıcı kulağını yapıştırmaya çalışırken bulmam ile başladı. Baya etkileyici bir başlangıç değil mi? Tahmin ettiğiniz gibi çocuğumda kepçe kulak sorunu vardı.
Peki oğlumu bu duruma iten neydi? Okuldaki arkadaşları mı, ergenliği mi yoksa bilinçsizce hareket eden bizler mi?
Okuldaki arkadaşlarına kızmak pek de mümkün değil, bilirsiniz o yaşlarda çocuklar acımasız olurlar. Adı üstünde onlar çocuk. Ama ana baba olarak bizler resmen cahil gibi hareket etmişiz diyorum şimdilerde geriye dönüp baktığımda.
Çocuğumu kendi kendine kepçe kulak geçici çözüm aramaya iten bizlerden başkası değildi sonuçta.
Bunca zaman kör mü olmuştuk nasıl anlamıyorduk çocuğumuzun resmen mutsuzluğa emin adımlarla koşuşunu. Bize sempatik geliyordu o kulakları. Ama artık büyümeye başlıyordu, kendini keşfe başlıyordu hatta karşı cinsi tanımaya çalışıyordu.
Bu zamanlarda kendisini hep geri görmüştü demek, özgüvensizleşiyordu. Ama biz bunu hep geçici bir dönem olarak gördüğümüzden ciddiye dahi almıyorduk, aman ne de olsa o yaşlarda herkesin yaşayacağı ergenlik tripleri değil miydi tüm bu hareketlerin sorumlusu?
Her Şey Ergenlik Dönemi Yüzünden
İşte bu tam olarak bizim yanılgımızdı. O sırada aslında bize kendisini tam olarak açamasa da oğlumuz kepçe kulak problemi yüzünden büyük bir buhran geçiriyordu.
Bir gün her zamanki gibi asık suratıyla okuldan dönüp odasına gitti. Yemek saati masaya çağırmak için seslendim cevap gelmeyince de odasına gittim. İşte o sırada gördüğüm görüntüyü unutmak için neler yapmazdım.
Elinde yapıştırıcı ile kulaklarını yapıştırmaya çalışıyordu.
Elinden yapıştırıcıyı aldığım gibi sarıldım ona, beraber ağlamaya başladık. Dış dünya acımasızdı, biz bunu nasıl düşünememiştik?
Onu bu raddeye getiren ise, rutin dalga geçilmesinin, takılan lakapların dışında bu sefer bu olaya hoşlandığı kızın denk gelmesiymiş. Üstüne bir de kız bu şakalara gülünce, bizimki haliyle kahrolmuş.
Asıl beni üzen şeylerden biri de telefonuna baktığımda gerçekleşti.
İnternet geçmişine baktığımda gözlerime inanamadım. Kepçe kulak nasıl gizlenir, kepçe kulak bantla düzelir mi gibi birçok uyduruk yazılarla dolu başlıklar okumuştu.
Bunun üzerine geç bile kaldığımız kepçe kulak ameliyatını gerçekleştirdik. İşte bütün kötü günlerden kurtulmak bu kadar basitti.
Eski kötü günlerimiz, bir buçuk süren bir işlem sayesinde geride kalmıştı. Bize baki kalan ise oğlumun güler yüzüydü.
Siz de fikrinizi belirtin